Odwiecznie pytanie - samobójstwo jako akt odwagi czy tchórzostwa...?

Myślę, że - jak wszystko - jest to rzecz względna... Zależy od sytuacji, człowieka, okoliczności... Ale skłaniam się do twierdzenia, że zawsze jest to po troszę akt odwagi, bo wymaga podjęcia "ostatecznej" decyzji, a jest to decyzja nieodwracalna i łączy się z pokonaniem strachu przed śmiercią. Nawet jeśli nazwiemy to "ucieczką w śmierć", jest to zawsze ucieczka w nieznane... Czyż do tego nie potrzeba odwagi?

Dlatego podoba mi się Twoja myśl.
Gdyby człowiek wiedział, że żyjąc i podejmując decyzję, każda z nich jest tą ostateczną, zmieniającą wszystko...
Gdyby miał odwagę tak żyć...

Może ludzie nauczyliby się wtedy żyć odpowiedzialnie.

Pozdrawiam serdecznie :-)

Jaka to jest niesłychana odwaga podjąć ten krok, trochę desperacki ,ale nieodwracalny w skutkach...Miej taką siłę odwagi być żyć !

Zawsze patrzyłam na to inaczej. Samobójca, który ucieka od życia, i my, którzy próbujemy odwlec śmierć.

Ale twoja myśl ma dużo energii, podoba mi się.
Pozdrawiam :]