Wiesz, nieraz serce moje łopocze niespokojnie pod dotykiem wzroku ludzi przechodzących obok. Przecież mam takie samo prawo jak i oni, stąpać po ziemi. Kocham życie, choć nie zawsze je doceniam, ale wciąż rozwijam siłę ducha. W ciszy szukam spokoju, aby mieć parasol zrozumienia dla tych którzy niedostrzegają rzeczy małych. Rozwiane marzenia to dopiero początek, kolejnego jutra ulotnego koloru tęczy.