Wiatr rozwiewał moje włosy, podrażniał oczy, spychał mnie
na bok, otulał ziemnem. A ja.. stałam wpatrzona w jeden punkt.
Czułam ukłucie w sercu
dławienie w gardle nie mogłam pogodzić się z faktem
że odszedłeś, że jesteś daleko...
Oczy zaszły mi mgłą, nie widziałam dobrze, a wilgoć
na policzkach nie był wcale topnięjącymi płatkami śniegu.
wciąż miałam przed oczami ostatnią zimę i wiesz..
do dzisiaj łapię się na tym że wypatruję Cię w ulicznym tłumie,
wciąż powracam do miejsc, które przypominają mi o Tobie,
a przecież to wszystko minęło, przecież jesteśmy już innymi ludźmi.