Menu
Gildia Pióra na Patronite

Tak trudno pukać do drzwi, gdy rosną w nas progi obojętności.

137 610 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • 25 June 2013, 23:00

    A tu zabrakło mi słów...
    :)

  • 31 May 2013, 10:27

    Podobno w mundurze łatwiej... ;)
    Mądre.
    Pozdrawiam :)

  • Adnachiel

    22 May 2013, 19:53

    Ktoś ważny mi kiedyś powiedział: Jeśli mamy mieć przed sobą przyszłość, musimy iść.

    Nawet jeśli te progi zdają się być wielkie jak mur albo twierdza, trzeba pamiętać, że wszystko [w tym człowiek], ma swoje słabe miejsce.

    Achilles, ten to dopiero miał co trzeba: postawę, gaz w nogach. Gdyby nie ta jego francowata pięta! :)

  • giulietka

    18 May 2013, 13:18

    ...a nawet jeśli jej nie ma, Ty zawsze potrafisz ją wskrzesić Gerard:)

    To już jest jakieś wyjście, Awatar...

  • awatar

    18 May 2013, 10:27

    odwróć się na powietrze świeże

  • Seneka 18

    18 May 2013, 09:58

    Ale niekiedy wszystko zaczyna się od obojętności... od cichego zapukania do drzwi...a więc jest zawsze nadzieja :).
    Fajna myśl. Pozdrawiam.

  • giulietka

    18 May 2013, 09:40

    może zbyt mocno upychasz do szuflady to pojęcie

  • giulietka

    18 May 2013, 09:24

    M. w takim razie zazdroszczę Tobie.

    Aniu, dzięki, że zajrzałaś.

    Romku, i to mnie bardzo cieszy!:)

  • R.A.K.

    18 May 2013, 09:18

    Do Twoich drzwi nigdy nie będę miał oporów zapukać, bo wiem że nie zatrzaśniesz mi ich przed nosem... mnie ani nikomu innemu, kto nie ma intencji w pieleszach Twoich nabrudzić...

    Pozdrawiam Madziu :)

  • Pechowa_

    18 May 2013, 09:16

    O tak... świetna myśl :) pozdrawiam.