Szczęście nie polega na tym, żeby zdobyć, to czego pragniesz. Polega na tym, żeby pragnąć to, co już masz.
R.B.
Autor
3 February 2016, 22:07
Moje szczęście kończy się, gdy patologowie-teoretycy szczęścia dokonują jego publicznej sekcji zwłok w jałowych dyskusjach na temat tego czym jest szczęście i jak być szczęśliwym.Nieszczęśliwi ludzie: kroją trupa szczęścia myśląc, że będą dzięki temu szczęśliwi.Życzę powodzenia.
3 February 2016, 18:48
Nawiasem mówiąc zabawne jest to, jak wiele osób nie wierzy, kiedy mówimy, że jesteśmy szczęśliwi. Szczególnie my kobiety łamiące stereotypy. Nie mające mężów i dzieci.
Ludzie (najczęściej mężczyźni, choć nie tylko), bardzo często pytają czy mam męża, dzieci, a kiedy odpowiadam, że nie, zaczynają mi współczuć, pocieszać. Głośno wyrażają, pogląd, iż nie mogę być szczęśliwa nie mając ich, nawet będąc singlem z wyboru. Oni w to nie wierzą. Jednocześnie negują wszelkie pragnienia, pasje, radości, które posiadam...
3 February 2016, 17:50
Każdy pragnie być szczęśliwy. Czyżby według ciebie, brak tego szczęścia tkwił nie w złych warunkach, okolicznościach, tylko w braku pragnienia tego co się posiada? Ciekawe czy trzymając się tej teorii byłabyś bardzo szczęśliwa będąc na miejscu innych. Na przykład na miejscu tej kobiety dotkliwie bitej przez męża; jej bezrobotnej sąsiadki, która płacze nocami, bo nie ma jak wyżywić dzieci; młodych ludzi nad którymi znęcają się inni członkowie rodziny; kaleki; odrzuconego, itd. Nie ważne, że wiele możemy zmienić, a co innego zaakceptować. Nie ważne, że zawsze może być gorzej, a nie jest. Przecież nie można powiedzieć "jestem szczęśliwa, bo nie mam tak źle inni". To absurd.
Jestem szczęśliwa, bo mam to, co pragnę mieć. Jestem szczęśliwa; jest mi dobrze; to co mam, wystarcza mi do tego abym była zadowolona.
Twoja definicja byłaby zasadna tylko w przypadku osób, które rozważają wystarczalność zaspokojenia potrzeb wyższych, nie podstawowych.
