Stoję zaplątana pomiędzy wczoraj, dzisiaj i jutro
Pomiędzy pragnieniami i beznadziejnością
Mam za sobą zrealizowane najważniejsze cele
Tylko umownie jednak odcinam kupony
Muszę się jeszcze nieco potrudzić
Coraz mniej dobrych pomysłów na przyszłość
Bo przyszłość mam już za sobą
Dźwigam pękaty tobołek, wypchany świadomością
Coraz mniej sił na szukanie najlepszych dróg
Nie chce mi się już prostować, poprawiać i łudzić
Przede mną najdłuższa podróż
Nawet tak bardzo zaprzyjaźniony dystans
Przesunął się niebezpiecznie daleko...
Autor
23 July 2016, 11:05
Bardzo mądra myśl. Przykuwa uwagę, zatrzymuje na dłużej. Jestem pod wrażeniem
16 July 2016, 17:10
Dziękuję bardzo Kasiu za słowa. Michał, dobrze mnie czytasz.
Pozdrawiam Wszystkich serdecznie :-)))
16 July 2016, 14:39
Warto było przeczytać wiersz napisany "na szczycie góry", pod którą idziemy wszyscy... jakby w oczekiwaniu nagrody..
Nie powiem, że rozumiem, gdyż brakuje mi takiego życiowego doświadczenia, ale mogę sobie wyobrazić jak to jest, tkwić w kropce...
Pozdrawiam.
6 July 2016, 09:55
Wiesz Elu, doskonale rozumiem, o czym piszesz i myślę, że dobrym pomysłem jest po prostu żyć, kochać, przestać się przejmować i najważniejsze - pilnować aby dystans nie przepadł bez wieści.
Pozdrawiam ciepło :)
6 July 2016, 09:23
Dziękuję bardzo Wszystkim, którzy mnie wyróżniają swoją uwagą i zainteresowaniem... :-)))
6 July 2016, 09:20
Faktycznie budzi skojarzenia... inne niż oczekiwane przeze mnie.
He, he ... Facecie ponad stuprocentowy ... Podglądaczu jeden :-)))Dziękuję Smoku Arturze za słowa, które poza sympatią i poczuciem humoru niosą ze sobą życzliwość i ciepło...