Spacerując między kroplami deszczu, szukam odpowiedzi na pytanie, którym jest życie...
Na czarnym, mokrym asfalcie księżyc odbija swoje złote uśmiechnięte lico...
Małe gwiazdki mrugają jakby w rytm odgłosów nocy...

W mojej głowie miliony myśli... i ten cytat znanego pisarza: "Być, albo nie być..."

Wybieram BYĆ...
Moja miłość do życia jest zbyt duża, żeby to wszystko teraz przerwać, tak wcześnie.
Ktoś chciał żebym istniał, żył na tym świecie, dążąc do jakiegoś celu, dając innym uśmiech, radość...

Mimo przeciwności,
mimo problemów,
mimo zasadzek stawianych przez los, które jednak uczą nas czegoś.

Uśmiecham się do księżyca, wsłuchuje się w piękną muzykę nocy....

i ....

-Wstawaj, już piąta! - ten słodki głos mamy.

Pora zacząć kolejny dzień, dając innym uśmiech.

Bo każdy człowiek zasługuje na szczęście!