Ostatnio ta sama myśl nie daje mi spokoju...
Gdy obcy jest, a bliski bywa lub nawet bywać mu się nie chce.

Grunt to nie łaknąć człowieka.

Ludziom łatwiej żyło by się gdyby tyle nie udawali.

Może to tylko skorupka, która zbudowana jest z lęku...
Bliscy boją się o nas, nie chcą rozmawiać, bo wydaje im się, że jak coś przemilczą, to może to odejdzie...
Różnie bywa... ale przychodzi taki moment, że pod naporem łez tamy pękają, trzeba dać im czas, o ile samemu się go posiada...

Pozdrawiam Olu, słonecznego dnia:)

Rozczarowują budując mur.

Bywa, że bliskim trudno jest okazać to współczucie, bo cierpią równie mocno...