Znam ludzi płomiennie przemawiąjących, którzy są "bez serca"...i wcale nie oddali je do przeszczepu..takie mutanty..po prostu...

Dziękuję Stachu, pozdrawiam:)

Przepięknie!:)

To prawda Grzegorzu, coraz trrudniej o krzemień wśród kamieni i brył lodu, ale czasem wystarczy świadomość, że on gdzieś przecież istnieje ...

Paulino, serce ludzkie tęskni za słowami, które je rozpalają, ale masz rację, z ogniem trzeba umieć się obchodzić.

Dziękuję Wam za opinie i pozdrawiam ciepło:)

... słowa są jak krzesiwo... jednak daremny trud, nawet gdy krzesiwo najlepszej jakości, gdy zamiast krzemienia używasz zwykłego kamienia... albo i bryłki lodu...

;-)

... w takim razie nie lód, a kamień musi mieć zamaist serca...
Pozdrawiam:)

Choćby i tysiąc płomieni było, nie sposób roztopić Jej serca lód...
pozdrawiam :)

Tak, z ogniem trzeba obchodzić sie ostrożnie, czasem trudno go rozpalić, innym razem niełatwo ugasić...
Dziękuję za opinię:)

Ps. Magdo, wystrarczyłoby;) Pozdrawiam:)

Dziękuję Wam za iskrę Waszych słów:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Słowa to najczęściej jedynie "podpałka"...
Najważniejsze i tak jest to, co pomiędzy nimi i czy stoją za nimi jakieś czyny :-)

Pozdrawiam serdecznie Madziu:))