Siedzę tu, obok Ciebie. Pomogę Ci, jeśli poprosisz. Przemilczę nasz wspólny ból. Wraz z Tobą, żalu, zatopię swe smutki w ciemności, jeśli sobie tego zażyczysz. Zostanę Twym wiernym sługą. Powiedz słowo, a opuszczę Cię. Nie pozwolę, by stała nam się krzywda. To nasz świat. Niech tak pozostanie.

Braki, braki, braki w duszy. Po co to opisywać? Nie ma nic. Jest tylko ciemność i ból. Ile rzeczy zauważa się siedząc samotnie w czterech ścianach ?