Różo, nie o hamowaniu przez samo życie myślałam... Szkoda, że się boisz. Lęk zniewala, nie pozwala rozwinąć skrzydeł, widzieć i odczuwać w pełni.
Spróbuj coś z tym zrobić, a zobaczysz jak piękne bywają kolory, smaki i zapachy...

Cris, dokładnie tak myślałam, można nie zauważyć celu...

Arturze, tak jak piszesz, często można przeoczyć to, co jest ważniejsze od jego osiągnięcia...

Jeszcze jedna idea towarzyszy mojej myśli, nie móc z tym w ogóle skończyć, aż się zagalopuje na "śmierć"...

Dziękuję bardzo, że się u mnie zatrzymaliście.

Fajnie jest unosić się na jednej fali...

Pozdrawiam Was serdecznie :-)))

Kiedyś pewien kolega założył się z drugim, że da radę na pełnym gazie wjechać i zaparkować gąsiennicowy pojazd wojskowy pomiędzy dwoma innymi. Dał radę i zrobił to równiutko, mimo że odległości pomiędzy były około metra, co przy kilkunastometrowych pojazdach jest sztuką wyjątkową. Dało się słyszeć huk i gdy opadł kurz okazało się, że nie wyhamował. Za pojazdami był mur, który nie miał szczęścia.
Dobrze, że nikt nie przechodził ulicą, która była za murem. :)
Czasami w wyścigu zapominamy o tym, co jest ważniejsze od zwycięstwa.
Dobre.
Pozdrawiam. :))

i wzajemnie Różo-życie1...

Elu sorry już znikam, co do myśli- podtrzymuję swoje zdanie...jest świetna.

myśl słusznie brzmi...nie używając hamulca można przeoczyć cel.

Dobra myśl :)