Przyjaciele, znajomi, grupa społeczna, która jest potrzebna każdemu z nas do funkcjonowania. Dzięki nim nie żyje się w zapomnieniu. Dzięki nim można swobodnie rozmawiać na każdy temat. Czasami w ich towarzystwie czujesz się jakby czas nagle się zatrzymał, a odczucie znudzenia wraz z nimi staje się czymś przyjemnym. Wszystkie troski schodzą na boczny tor, świat nabiera barw. Ale kiedy już się z nimi rozstajesz, wracasz do szarości, w której odliczasz każdą kolejną sekundę do końca tego pieprzonego dnia, tygodnia, miesiąca. Mimo wszystko jednak warto żyć dla takich chwil. Ulotnych, krótkich, jeśli patrzeć z perspektywy całego życia, ale zawsze tych pozytywnych. Tę atmosferę, którą wnoszą, można porównać do światełka w tunelu. Do maleńkiego promyka słońca, wyłaniającego się zza chmur podczas burzy. Ale nie wolno zapomnieć, że burza trwa w dalszym ciągu, a szarość spowija wszystko wokół...