pośmiertna chciwość pod złotą bramą...
popatrzył na trupów ręce wyciągnięte po jałmużnę
chwycił wściekłego osła za grzywę i pogalopował
nieszczerość gałązek tratując
pod prąd ulicy palmowej
daleko
do lasu
osioł pianą opryskał jagody w słoikach
mijając kobietę o czarnych palcach i sercu
i grzyby w koszyku
prawie tak robaczywe
jak zęby zazdrosnej dziewczyny
dęba stanął przed inną
o sercu bardziej zmarzniętym niż ręce
jeździec o jasnym obliczu szepnął coś w dziwnym języku
chwycił dłoń zimną i wyrwał martwą z ciemności
lekceważąc syk zazdrosnej spomiędzy robaczywych pełznący
i kurzem wypełniając paszczę anioła złotozębego
stróża zimnej dziewczyny
anioł stróż pogniótł jej paszport a szyja tak mu złością napuchła
że złoty łańcuch odciął dopływ krwi do bezwłosej
stary czarny koń jednak osła dogonić nie zdołał
tylko kule bezlitośnie tłukły słoiki i przekleństwa rzucane
z serca czarnego przez czarne palce
grzyby z kosza uciekły pospiesznie
a robactwo zostawione do zębów zazdrosnej tłoczy się w panice
jeździec zniknął z żywą za horyzontem
a zmrożona ziemia zaczęła dygotać
to tętent dwudziestu ośmiu kopyt kruszy zimny lód
jadą
już jadą