taak...
kazde "odnalezienie " siebie , czy czegos w nas, jest jednoczesnie zagmatwaniem i doprowadza do stwierdzenia, ze wiemy jeszcze mniej, niz przed "poszukiwaniem"

hmm... chyba nadajecie na różnych falach...
(tzn. chodzi mi o wymianę zdań między daniołem a Paladinem)

Ty chyba piszesz o czymś innym Radek
co innego zrozumieć i zaakceptować rzeczywistość
co innego pozbawić się złudzeń na temat samego siebie
a jeszcze czym innym jest 'odnaleźć siebie'

wszystkie te płaszczyzny jakoś tam się przenikają, ale nie są tym samym
przynajmniej na ile ja to ogarniam

w 'odnalezieniu siebie' najtrudniejsze do pojęcia wydaje mi się to
że jest się nikim
i jednocześnie jest [...]

oznaką depresji jest
zniechęcenie
przygnębienie
brak poczucia sensu
bezsilność
znudzenie
brak nadziei
często pragnienie śmierci
totalnego zapomnienia
czy nieistnienia

(ale nie każdy tego doświadczył) zagubienie może oczywiście wywłać depresję
lecz 'zrozumienie' faktu permanentngo zagubienia
oswojenie się z nim
pozwala, pomaga się odnaleźć

.. tak myślę

Jeśli człowiek odgadnie i zrozumie swoje permanentne zagubienie to znaczy,że może zacząć leczenie depresji...

poza tym, że niewiele zrozumiałem z większej części twojej wypowiedzi, co nie oznacza, że jest niezrozumiała, to chyba właśnie o to chodzi, że mety nie ma, bo nie ma jej kto osiągać

w słowach ‘odgadnąć lęk nieustannego zagubienia’ chciałem wyrazić coś pomiędzy, w rodzaju, w przybliżeniu, choć nie do końca:

… zrozumieć
pojąć
zaakceptować
poddać się
wejść
poczuć
pogodzić się
odkryć

… stan permanentnego zagubienia, by nie bać się niepewności

ale widocznie słabo mi to się udało

pozdrawiam