Odkąd cię poznałam, nie mogę przestać się uśmiechać i to mnie przeraża. Wcześniej tkwiłam, w katatonii której życiem nie można było nazwać. Kompletnie nie pojmuje jakim cudem możesz mnie lubić. Boje się, że to ułuda lub okrutny żart. Tak bardzo się boje, po raz pierwszy w życiu. Ponieważ mogę stracić kogoś, na kim mi zależy. Nie wiem, czy to miłość, czy chwilowa fascynacja. Nie wiem, czy przetrwamy rozłąkę dyktowana nam przez świat, lecz jedno jest pewne, będę próbować, bo warto, prawda?