Nigdy nie sądziłam, że można pokochać ponury, chłodny, przeszywający wiatr...
Odkąd jednak czuję, że przychodzi stamtąd, gdzie Ty otwierasz nocą okna, by odetchnąć tym samym powietrzem, to zjawisko nie jest już tylko wiatrem.
Jest podmuchem szelestu anielskich skrzydeł, które otulają moje myśli świtaniem, bym nie uroniła żadnego z moich snów.
137 914 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
29 August 2010, 15:10
Wiatr Posłańcem Szczęścia, który w swoim sercu czuwa nad Twoimi snami, czekając aż do momentu w którym się staną...
29 August 2010, 09:36
Dziękuję Gerardzie, tylko ludzie o wrażliwym sercu potrafią czytać moje myśli;)
29 August 2010, 09:30
Tylko ludzie z piękną duszą potrafią tak pisać...Jestem pod wrażeniem Twojego tekstu...