Menu
Gildia Pióra na Patronite

Nie wierzcie poecie
on żyje w innym świecie
gdzie czas samotności się dłuży
z dala od stadnych dziejów burzy
ściany jego domu złożone z wyobraźni
dachem w nim przestwór własnej jaźni
sprzętami myśli są niespieszne
ubraniem dni są nieobecne
majątkiem kartka jest papieru
zaś drogą życie jest bez celu
kobietą Muza jest wstydliwa
rodziną zaś zbiór liter bywa.
Żyje jak krzak dzikiej róży
koląc każdego, kto się zbliży
słowami są jego życia dzieje
choć tak naprawdę milczeniem istnieje
w poszukiwaniu górnego ideału
stacza się w bezdeń nicości pomału
zaś jedyny jego życia dorobek
to z własnych wierszy wykuty nagrobek.
Dlatego nie wierzcie poecie
bo on umiera też w innym świecie.

89 620 wyświetleń
1386 tekstów
12 obserwujących