Ciekawe, bardzo awangardowe.

Nawet w najbardziej zadymionym mieście obudzi się nowy dzień, oby i w nas obudziło się słońce.
Tego Wam życzę, dziękując za obecność i oczywiście kolorowych snów:)

zaslona dymna na niewiele sie zda gdy promienie slonca dotykaja

No cóż...To ja też się przyłączę do życzeń dla Pani Eli...
"Czasami" dobrze odróżniać szacunek od hipokryzji...

Miłego dnia wszystkim

Ela, sfrustrowana, to póki co w tym gronie, tylko Ty się wydajesz być.
Szacunek. Weź sobie to wygoogluj.

I żegnam się z wszystkimi Słońcami moimi bardzo gorąco. Oby zawitała wiosna i lody stopniały.

Może nie udawaj świętej, bo święci to w niebie. Pokój trzeba umieć dać i promować, nie tylko o tym pisać. Powiem ci, że dawno nie czytałam tak sfrustrowanej, znerwicowanej młodej kobiety. Pomyśl o naprawie swojego ego, a otoczeniu będzie przyjemniej. I pozbądź się ordynarnego słownika.

Kiedyś dym kojarzył się z fajką pokoju, dziś z zadymami ulicznymi.
Zawsze jednak jest nadzieja, dopóki wstaje słońce:)
Pozdrawiam Cię serdecznie, Beti.

Zasłony dymne krótkie lonty mają
Kiedyś dymami z ognisk ludzie nawoływali pomocy, a dziś jakoś się to wszystko spopieliło...
Pozdrawiam Madziu :)

Pięknie to ujęłaś Joanno, dlatego czyste spojrzenie mają ci, którzy noszą je pod powiekami...

Tak, Sebastianku, każdy dym z czasem sam się zdusi...

V-sti, na szczęście zawsze można się odsunąć, żeby się nie zakopcić.;)

Można, Rafale, ale nawet wtedy świeci nam pewność, że ono nie zgasło.

Dziękuję Wam za słowa jak promyki słońca wśród kłębów dymu, który ktoś tu rozdmuchuje.
Pozdrawiam wszystkich miłośników słońca;)

Za dużo dymu robisz wokół tak nieskromnej osoby jaką dałaś się na wizytówce. Spokorniej, dalej zajdziesz i się nie spalisz.