Niepotrzebne mi stopy, by pójść trudnymi ścieżkami, którymi minie dziś prowadzisz.
Nie potrzebuję dłoni, to co mnie podtrzymuje przed upadkiem, w nich się nie mieści.
Potrzebne mi dziś jedynie skrzydła...
Nie po to, by wznieść się ponad pył i kurz mojej drogi, ale by okryć nimi serca tych, których powierzyłeś mi w tej godzinie wędrówki.
25 September 2010, 16:35
Aniu, to ja dziękuję, że zechciałaś się przy nich zatrzymać:)
Marcinie cieszę się niezmiernie, że podba Ci się sfera mojego sacrum:)
24 September 2010, 18:48
Boję się cokolwiek dodać, by nie spłoszyć magii Waszych słów...
Dziękuję Wam, jesteście blaksiem świec dla mojej modlitwy...
24 September 2010, 15:13
Twoja myśl uskrzydla, Madziu... :)
Uskrzydla myśli, wzlatujące w ocean słów... Twoich słów...Przemiłego popołudnia... :)
24 September 2010, 07:40
Dziękuję Ewo za cieplutkie, jak zawsze, słowa...
Tobie również życzę cudownego dnia:)
24 September 2010, 07:38
Nie wiem co napisać.Znowu ,że pięknie...to tak banalnie brzmi.
Umiesz pisać sercem.Każda twoja myśl zachwycaPozdrawiam
Milusiego dnia:))