Nie chcę brać udziału w wyścigu współczesnego świata. Mogę żyć spokojnie, po cichu, nie rzucając się w oczy, nie robiąc kariery zawodowej. Nie chcę by oczy pełne zawiści i pogardy były skierowane na mnie dzień za dniem a umysły ich właścicieli obmyślały kolejne plany rzucania mi kłód pod nogi. Nie chcę być niewolnikiem swojego sukcesu. Czy wykształcenie czyni nas lepszymi ludźmi? A może wysokość comiesięcznego wpływu na nasze konta? Nie biegnę przed siebie ile sił, sama siebie nie wyprzedzę... Nie chcę z ludźmi biec w biegu o lepszą pracę, o lepsze stanowisko. W tym maratonie jest za dużo zazdrości, cynizmu, spisku. Tam często brakuje człowieczeństwa. Wszyscy pytają "czemu? Nie chcesz zarabiać dużo pieniędzy? Mogłabyś spełniać największe marzenia, zwiedzić świat, kupić dom" Odpowiadam: "Moim marzeniem jest szczęście. Mieć cudowną rodzinę i brać w jej życiu czynny udział. Chcę wiedzieć co lubią moje dzieci, jakie mają problemy, pasje, radości i smutki. Nie chcę by niania stała się ich największym przyjacielem, bo mama nigdy nie miała czasu. Masz rację. Dom to super pomysł, ale po co go kupować skoro by się w nim tylko spało, bo ciągle praca i praca. Nie potrzebuję takich wygód. Ja po prostu chcę przeżyć swoje życie a nie je przepracować... "