— Mogli zabrać ci wszystko, łącznie z całym światem. Obedrzeć ze wszystkiego, co podarowało ci życie, jak zwierzę z futra, które chroniło je od zimna. Ale to niewiele. Zabrali ci najmniej, ile mogli. Nadal masz najcenniejszy skarb, którego nie można wyrwać z człowieka żadnym gwałtem, jeśli sam go nie odrzuci i nie odda. A ty nie oddałeś istoty swojego człowieczeństwa.
— Cóż takiego uważasz za istotę człowieczeństwa? — spytałem z tęsknym zainteresowaniem.
— To — odrzekł z promiennym uśmiechem, kładąc dłoń na sercu.

Magdalena Świerczek, Pan Snów