„Miłość nie zna granic.”

„Miłość nie zna granic.” Boża Miłość na pewno nie zna granic, ale ludzka miłość zna granice sami ludzie je tworzą i miejsca wybierają, w których to je stawiają. Taką najsłabszą granicą a bardziej zaporą jest zapora: „Papierowa.” Taka zapora zbudowana jest przez zauroczenie jest bardzo delikatna, krucha i łatwa do sforsowania przez miłość, ale i miłość nie musi być silna by poradzić sobie z taką przeszkodą i najczęściej krótko po przekroczeniu tej granicy słaba miłość umiera, nie zawsze, ale najczęściej. Drugą trosze mocniejszą zaporą jest zapora „Drewniana.” Drewnianą zaporę buduję najczęściej przyjaźń. Z czasem też w przyjaźni pojawiają się milsze gesty i słowa. Czynności te podgryzają zaporę drewnianą jak korniki a pierwszy pocałunek niszczy podgryzioną drewnianą przeszkodę w pył i w taki oto sposób miłość może przekroczyć granice przyjaźni. Najtrudniejszą zaporą, z którą to musi się zmierzyć ludzka miłość to zapora zbudowana jak „ Pruski mur. ” Zapora z zranionych, złamanych, porzuconych i niekochanych serc, to dopiero forteca praktycznie nie do przekroczenia w pojedynkę dla miłości. Dlatego też miłość w takim przypadku szuka pomocy u swojego rodzeństwa u swoich odwiecznych sióstr, a są nimi WIARA I NADZIEJA. Z pomocą nierozłącznych sióstr i razem całą trójką WIARA, NADZIEJA i MIŁOŚĆ zdołają pokonać i taką mocną zaporę i przekroczyć granicę by MIŁOŚĆ zamieszkała znów w tych skrzywdzonych SERCACH. Taka miłość przekracza granice najdłużej, najciężej, ale jak ją już przekroczy z pomocą WIARY, NADZIEI trwa w sile przez długie lata.