Miałam w życiu szczęście spotkać kilkoro wybitnych ludzi... Żadne z nich nie rozdaje autografów, nie jest pisarzem, piosenkarzem ani aktorem. Politykiem tym bardziej. Oni nawet nie zdają sobie sprawy ze swojej wielkości.
Autor
8 March 2015, 19:19
I nie wiem co jest złego w "prostym toku rozumowania", jak napisałeś. Nie wiem, powinna poczuć się dotknięta tym sformułowaniem? ;)
8 March 2015, 19:16
Matko, jakie życie byłoby straszne, gdybym musiała podążać za przytoczonymi wytycznymi za każdym razem, gdy spotykam wartościowego człowieka... :/
Dlaczego mamy tendencje to komplikowania najprostszych, podstawowych spraw?
Trochę kojarzy mi się to z podejściem do zadania matematycznego: profesor będzie szukał skomplikowanych równań, laik znajdzie najprostsze...8 March 2015, 18:15
A, jesli chodzi o przytoczony przez Ciebie cytat, mysle ze tez bledem jest generalizowanie, ze KAZDY cnotliwy postepek ma drugie dno. Bo na jakiej podstawie? Sa ludzie, ktorzy sa po prostu dobrzy. Corzz mniej, ale jednak.
8 March 2015, 18:13
Jedna z nich znam od lat. Tak czy siak, uwazam ze taki akt jest wybitny. Mnie nie byloby stac...
8 March 2015, 17:59
W kategorii "wybitnosci" wymienia sie zawsze osoby, ktore cos osiagnely w dziedzinie nauki, literatury, itp... A o bohaterach codziennosci sie milczy.
8 March 2015, 17:56
Ja mialam na mysli glownie madrosc zyciowa i dobroc. Ludzi, ktorzy robiawielkie rzeczy i przekonuja, ze kazdy by tak postapil. Np kobiete, ktora z wlasnej woli zdecydowala sie na powazna operacje oddania fragmentu watroby nie swojemu dziecku (znam osobiscie) czy matke, ktora adoptowala ciezko chore dziecko bo je pokochala i chce zrobic wszystko by mialo jak najbardziej normalne zycie...