lepiej kiedy jest, ale na tym świecie jej brakuje
mnie wypełnia eskapizm, tak wolę żyć

przy okazji to ja mogę, ale nie żyć dla innych
żyję dla wybranych, a najczęściej na złość innym

empatia nie istnieje
żyje tak, by szacunkiem odpowiadać na szacunek
żyję dla siebie, nie dla innych

więc lepiej żyć monotonnie i spokojnie czy pełną piersią i doznawać cierpienia?