I tak siedząc wieczorem przy książkach, nie mogę się skupić. Zawsze pochłaniały mnie do reszty, ale nie teraz. Zmieniam się. Zmieniam się ale w głowie kumulacja myśli, wszystko co się działo nocami na huśtawkach, wszystko co dzieje się teraz długimi zimnymi wieczorami w domu przy jakichś starych piosenkach, i wszystko co się jeszcze wydarzy choć może ciebie już nie będzie. Myślę i wiem że tak wiele się zmienia, że kilkanaście razy już 'zerwaliśmy tą przyjaźń na dobre' ale jednak ciągle wracasz i nie pozwalasz zapomnieć.
Ja wiem, to wszystko tak na prawdę bez sensu, znam tak wiele nowych ludzi, tak wiele z nich zna mnie 'na wylot' ale chyba przy żadnym z nich nie będę mogła robić tego co robię często przy tobie. I nawet teraz, chciałabym powiedzieć wszystko co siedzi mi w głowie, ale musiałabym chyba poświęcić te następne 15 lat do opowiedzenia wszystkiego, bo przecież każdy najgłupszy szczegół łączy się z następnym...
Chciałabym tak po prostu powiedzieć KONIEC ale tak się nie da, zrozum, przyjaźni od tak nie wykasujesz.