ile razy jeszcze będę upadać, podnosić swoje zmęczone ciało, śmiać się na pozór, modlić o łaskę, o szczęście, prosić o śmierć, o choć jeden znak, który pozwoli mi nie żyć już nadzieją? kto mi odpowie na te pytania? kto poprowadzi za rękę przez ciemny korytarz? już nie chcę mieć oczu zasłoniętych mgłą i karmić się kłamstwami, że wszystko będzie dobrze, bo nie będzie...