Dokładnie tak, Onej, dzięki za wpis;)

słusznie, można co najwyżej udać, że się jej nie widzi, ale to nic nie zmieni.

Pozdrawiam :)

Punkt widzenia, bez wątpienia ma wpływ na kształt percepcji.
Idąc dalej, nie tyle chodzi tu o introspekcyjną podróż przez siebie, ale stawanie się sobą na każdym korku, bądź pozostawanie sobą, bez względu na drogę, którą przyszło nam iść.
I na koniec, prawda jest wg mnie wartością bezwzględną, ale jak słusznie zauważyłaś zachowuje własne parametry, kwestia tylko czy zbliżamy się do niej wytrwale czy oddalamy mimochodem.

A tak na marginesie, bardzo mnie ucieszyła Twoja wnikliwa analiza, Natalio;)
Miłej soboty.

Nie ma sprawy .Postrzeganie jest podporządkowane myśleniu
to sprawka percepcji a nie oglądania bynajmniej . Niezależnie od tego nie każdemu z retuszem jest do twarzy przyznaję i to jest już tylko bezwzględna prawda .
Analizowanie rozkminianie i dociekanie to podróż , marsz niejako przed siebie ale czy czasami on sam jako pewnego rodzaju struktura nie bywa najzwyklejszym staniem w miejscu tym samym , podczas gdy życie niezależnie od danego pozoru toczy się niestudzenie dalej
Z zasady prawda jest wartością względną i bez względu na to czy stoisz czy też idziesz zawsze zachowuje ona własne parametry z perspektywy swojego właściciela ;))

Natalko, przepraszam za delikatny retusz, ale Twój komentarz nadal się wpisuje w moje pole widzenia.

Michale, cieszy mnie, że zapamiętałeś i zechciałeś zajrzeć pod warstwę zewnętrzną.

Dziękuję za komentarze i pozdrawiam.

Tak... stanie w miejscu przepuszcza życie między palcami ;)
ciekawe skojarzenie
pozdrawiam ;)