Menu
Gildia Pióra na Patronite

Dźwięczny niczym maleńkie dzwoneczki płacz powietrza, był najpiękniejszą, a zarazem i najsmutniejszą melodią, którą kiedykolwiek usłyszałam sercem...

10 072 wyświetlenia
118 tekstów
7 obserwujących
  • TobiMilobi

    15 November 2011, 00:37

    Wiesz... Zależy jak kto na to patrzy ;)
    To nie jest żaden fragment tekstu i ciągu dalszego nie ma tej myśli. Przyszła mi ona do głowy, gdy patrząc wieczorem na księżyc miałam chwilę melancholii i wtedy właśnie usłyszałam dzwonki poruszane przez wiatr w moim pokoju, które wiszą pod telewizorem. Ich melodia była śliczna, ale i smutna, taka rozdarta miedzy szczęściem i rozżaleniem. Patrząc na nie i czując chłodne powietrze pomyślałam właśnie te słowa, które widnieją w myśli powyżej.
    No i dziękuje bardzo za komplement. Staram się zawsze wstawić coś, co odzwierciedla mój obecny nastrój i tyle. Zawsze, gdy coś piszę dbam oto, aby miało jakieś głębsze znaczenie i sens :)

  • Irracja

    14 November 2011, 06:59

    ... wiesz, dziś żadnego plusa Ci nie dam... bo to nie jest żadna myśl, według kryteriów cytatów... zbyt osobiste i w zasadzie wygląda na fragment jakiegoś tekstu... a komentarz daję z jednego względu... w porównaniu z niektórymi tekstami, innymi wpisami, posługujesz się pięknym językiem.... czytelnym i składnym... mimo swego młodego wieku, przynajmniej się starasz pisać z jakimś sensem, i według jakiś zasad... a to już na uwagę zasługuje...

    ;-)