Człowiek samotny i zagubiony jest jak zwiędła róża [...] Tylko nieliczni o wyjątkowym sercu, potrafią dostrzec jej piękno i sprawić by róża zaczęła wypuszczać nowe pąki [...]
Ta myśl jest niezwykle piękna... Samotność jest jedną z najprzykrzejszych doświadczeń a porównanie jej do zwiędłej róży jest bardzo trafne. Podoba mi sie...