pięknie to ujęłaś. Zapychamy się zapychaczami, łatając dziury, których coraz więcej się pojawia, gdy zapychamy te poprzednie... ludzie często uciekają od samych siebie w pułapkę bez wyjścia.

oj bywa i tak...pozdrawiam Onejko :)

bywa, że często..., kocham to Twoje myślenie, bardzo za
serdeczności

Tomaszku, szansę trzeba najpierw sobie dać ;)

Marta, fajnie, że czujesz ;)

Natka, smutka wypędzimy ;)

Tomek, jakoś tak ... chyba wiosennie, dzięki ;)

Panie Profesorze Galicjuszu, no nic nowego, nic nowego...!

Yestem, oj tam... ale fajnie yest no nie ? ;)

Czasami wlezie jakieś... obce serducho i się... szarogęsi. ;)
Dobranoc. :)

ostatnio na 'cytkach' sporo przestrzennych refleksji..
istota przestrzeni wpasuje się wszędzie.. dobrze zapełniana sporo wyjaśnia :)) fakt
ta myśl mi się podoba ;)

czasem.......
refleksyjna
nostalgiczna
smutna ;)

Tak właśnie

pewnie, wiesz jak jest, masz serce, to i masz szansę na serce ;)

eee no jak się ostanę taka ... bez serca ? ;)