Czają się jak drapieżne bestie, czekają na dogodną chwilę by zaatakować...
Wspomnienia.
Pamiętam gdy siadałam w nocy na oknie.
Gwiazdy i blask księżyca oświetlały przyćmiony świat.
Było we mnie tyle beztroski.
Tyle magii.

Życie było zaczarowane, nieświadome...

Dziś jestem kobietą, tą którą chciałam być.
Ni lepszą, ni gorszą, po prostu sobą.

Serce się zakochało. Taką miłością szczeniaczą.
I teraz cierpi niespełnione, uwikłane w tęsknotę...

Gdzie się podziała życiowa mądrość? Kobieca rozwaga?

Z sercem nigdy rozum nie wygra. Może je przyciszać, zamknąć w pomieszczeniu na klucz. Uczucie jednak znajdzie drogę wyjścia, choćby przez dziurkę od klucza...