Siostroooo, tlen! :D

Aaaa, to tak z premedytacją... a ja już sprawdzałem... czy coś nie iskrzy... :D

Gwiazdko, kogo tam, wysoko obchodzą głupie drżenia serc... beztlenowców... ;)
Smacznego. :)

Moniko, mam podobnie. Dlatego postanowiłem się z autorką wiersza podroczyć.
To także ukłon w stronę tych, których miłość jest trudna, bo z różnych powodów ma dom tylko w wyobraźni.
Wzajemnie. :)

Ewo, Ty mi powiedz.
Wzajemnie. :)

Bogdanie, nic nie paliłem, nie traktowałem promieniowaniem z jedną niewiadomą. ;)
Tak, czasem nadzieja jest wszystkim, co mamy... od mamy... :)

Beato, niewidomi mają w wyobraźni wielokrotnie więcej, niż widzący potrafią dostrzec...
Bo tak i już. :)
Fajnie Ci się skojarzyła. :)

Agnieszko, dobrze Ci się skojarzyło. :)
Miłego wieczorku. :)

Agnes, apatia jest pasqudna, ale zarzucanie mi, tudzież Marysi nieznajomości tematu jest ciosem poniżej pasa. :P Hmm, to wokół? Wiśka wio, łatwo powiedzieć. ;)

Magdo, dziękuję .. :) ..

Bardzo Wam dziękuję za Waszą obecność i miłe słowa. :)

http://www.youtube.com/watch?v=byoYcp2qUn8

.. Marysia ..autorka..

gdy w ogóle nie..
to gęstnieje w nas coś, na co nie mamy wpływu
ale niby dlaczego lub po co.....tak

tak mi się skojarzyła pierwsza myśl po przeczytaniu, a ponoć pierwsza najlepsza :)

no właśnie... co z tego;)

pozdróweczki:)

Do wiersza od dawna mam wielki sentyment i nie wiedzieć czemu, jest wciąż jednym z moich ulubionych. Pozdrawiam ciepło :)