Chciała tylko być szczęśliwa.
Czekała na Niego lata, żeby być z Nim kilkanaście dni.
Nie prosiła się o to, sam przyszedł.
Wyobraź sobie, że jednego dnia trzyma Cię w ramionach Twoje szczęście, w tamtej chwili mogłabyś zatrzymać czas. A następnego dnia coś Cię uwiera, to cisza.
Nagle boli Cię głowa, nie mieścisz już pokładów ciszy w mózgu. Wychodzi wodą z oczu.
Nieprzyjemne uczucie. I gniecie Cię myśl - nie mogę nic zrobić. Co zrobiłam źle. Dlaczego? ale..
Mieliśmy pracować nad zmianami a do czego doszło? Ona czuje się jak odrzut.
Życie się komuś wali a komuś układa się świetnie. Ten ktoś chciał tylko zaprosić szczęście na jakiś czas, wyszła po kilkunastu dniach, winiąc Ją i drwiąc. Szczęście kpiło Jej w oczy, rozumiesz? Szydziło, że dała się nabrać, bo co sobie niby myślała?