A oni patrzą na mnie i widzą uśmiech; myślą: zero trosk i problemów.
Nie wiedzą, że to maska. Że nauczyłam się grać. Że jest to dla mnie codzienność…
19 566 wyświetleń
79 tekstów
0 obserwujących
11 December 2009, 17:46
Ile razy tak mam, że na zewnątrz uśmiech, radość, a w środku ból, niewysłowiony ból. Nikt tego nie widzi, tylko ja sama to czuję.
9 December 2009, 16:35
Mam to samo,wśród tłumu gram ale jak jestem sama to maska spada i przygniata mnie do ziemi...na szczęście jestem urodzoną optymistka i maska przeważnie zostaje w domu.