Menu
Gildia Pióra na Patronite

Anioły są blisko. Czekają uśpione, niespokojne, prawdziwe. Drżą odrzucone, niechciane w oczekiwaniu, wydzierają swoje serca, oddają z nadzieją. Proszą o ocalenie by nie umrzeć samotnie, pielęgnują wspomnienia jak haki. Przeszłości piętno łamie im skrzydła, knebluje, przybija do ziemi, kaleczy. Krzyczą z bólu i rozpaczy bezgłośnie, szeptem, niedostrzeżone skraplając swe dusze w akcie odwagi, nie wypowiadają swych słów bez wiary. Szalone, dziwne... ,wyciągają ręce, chcą zasnąć czując lecz odtrącenie spala im dłonie. Nie dotykają, umierają zapomniane, niekochane, nieocalone…

3651 wyświetleń
35 tekstów
4 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!