List: "Hulali po polu i pili kakao…”

Witaj moja znana mi nieznajoma. Napisz proszę, co tam u Ciebie słychać?

Odpowiadasz: „ Nie, nieudały się.”

To smutne.

Jakieś psy, czy też wilki po polach mnie goniły, we śnie.

Wchodzę do biura swego.

https://www.youtube.com/watch?v=pXnpsBBBMo4

Zdejmuję kowbojski kapelusz i odwieszam go na wolnostojącym wieszaku. Lecz wieszaka nie posiadam, to i tak odwieszam.

Siadam przy nieuporządkowanym biurku( sekretarka odeszła i nadal nie mam nowej).

Nadal siedzę przy tych aktach z jesieni, a tu ten Nasz pamiętny smutny sierpień coraz bliżej, dla wszystkich Partyzantów.

https://www.youtube.com/watch?v=l5aZJBLAu1E

Niespodziewanie do biura mego wchodzi kobieta około lat 47.

Długa brązowa spódnica, buty na płaskim obcasie też brązowe, garsonka koloru ciemnego kasztana, który spadł w połowie jesieni.
Duże przeciwsłoneczne okulary i mała gustowna skórzaną torebka czekoladowa ze złotymi ozdobami i malutki zegareczek szwajcarski na mahoniowym pasku.

Podchodzi do biurka.

Mówi załamanym głosem. „ Dzień dobry, czy znajdzie Pan mego brata?”

https://www.youtube.com/watch?v=hN5X4kGhAtU

„Proszę usiąść, wytrzeć łzy ( podaje kobiecie chusteczkę) i spokojnie opowiedzieć, co się stało?”

Opowiadała, długo i szczegółowo, o tym jak wyszedł, ubrany na ciemno z obrazkiem ze strzałkami na piersiach i ostatnio był widziany gdzieś przy targowisku.
Spisałem wszystko, poczęstowałem kobietę kawą i obiecałem jej, że się tym zajmę.

Sprawa z jesieni znów zaczeka. Zabrałem kapelusz i poszedłem na miejsce gdzie ostatnio go widziano.

Na razie zakończę tu tę historię. Może dokończę następnym razem.

A więc napisz mi, co tam słychać u Ciebie moja Droga znana mi nieznajomo.

Pozdrawiam serdecznie i wysyłam całusa.

PS: Jak to się stało że się skaleczyłaś?