List do Q drugi

Miłości Zdrój 05.06.2014r.

Cześć!

Pisałaś mi, że 20 lat poniżania, wyzwisk, bicia wszelkiego, poświęcenia przemieszanego z pasją oraz wiary w cud znacznie nadwyrężyło Twoje zdrowie. Chorują stawy, nerwy, a gdzieś w żąłądku zrobił się twór, i teraz badają czy jest on normalny czy to nowo - twór. Więc pewnie chcesz bym Ci napisał dobre słowa o dobrych rzeczach, sprawach, które wydarzają się we mnie i obok mnie. No to Tobie napisze, że kręgosłup mnie mniej prześladuje, że mogłem skosić bez problemu trawę na działce, a teraz wróciłem do ciepłego mieszkania, pije kawę na balkonie, siedząc w wiklinowym fotelu i wchłaniam jej aromat, smak i zapachy odurzające wręcz lobelii , begonii, werben i surfinii. Pies drzemie w ufności na moich kolanach. Lekki wiatr obsypuje mnie raz po raz czerwonymi płatkami pelargonii, wiszących na balustradzie balkonu nade mną. A moje kwiaty patrzą na mnie przez swoje różowe, czerwone, żółte, niebieskie okulary kwiatów i śmieją się do mnie szerokim radosnym śmiechem , więc i ja tu jestem kolorowy, szczęśliwy, a rozpala mnie jeszcze gorąc kawy. O kawie mógłbym pisać i pisać! Ale napiszę Ci o słońcu, które jest dziś takie intensywne, że czuję, iż z chmurami i tym wiaterkiem knuje jakąś burzę na to popołudnie lub pod wieczór. Chmury wciąż się rozrastają , jak drożdże w mące i jajku, że musi ta kombinacja zrodzić pomruki, grzmoty i błyskawice, aż w końcu będzie mocny i ożywczy deszcz, zakończy go tęcza przypominająca nam o wolności. Pisałem Ci o mące, drożdżach, a to po to żeby napisać o cieście wyśmienitym, które skomponowałem wraz Ciocią Zosią. Niby prosty drożdżowiec z truskawkami, a jednak cud dla podniebienia i poprawy samopoczucia. Tymczasem kawa utrzymuje moc swojego aromatu i naprawdę powoduje wyostrzenie zmysłów, a wszystko zdaje się lepsze i zdaje się służyć mi. Wiesz mam kilka dobrych win, lecz niestety nie mam ich z kim pić. Ci, którzy są przy mnie nie lubią ich smaku, a Ci z którymi mógłbym je wypić, niestety gonią za pieniędzmi i dobrami? materialnymi, a i ja nie jestem im ciekawym kompanem, bo lubię miejsca kameralne, z nastrojową muzyka i lubię mądrze porozmawiać, nawet posłuchać mądrych słów, a oni wola gwar dyskotek, pubów i klubów. Oni ciągną tam jak barowe ćmy, byle się wyżyć, napić, a nawet sponiewierać siebie lub kogoś. Niestety tutaj takich kawiarni z nastrojem nie ma, bo nie ma nastrojowych i ciepłych ludzi by je wypełnić. Robię kolejny duży łyk kawy i smakuję go pęłnią siebie, a zaraz patrzę w spokojne zadziwienie Pana Mikiego, który konsumuje gwar dzieci i szczebiot ptaków. Wiatr chłodzi coraz bardziej przyduszające powietrze, a kawa, kwiaty nie pozwalają na znużenie. A Ty co tam robisz? Wiem, cieszysz się z tych paru zdań, a ja taki efekt chciałem osiągnąć, sprawić Ci przyjemność, rozświetlić twarz, niech taka pozostanie do poduszki, a potem zobaczysz i poczujesz jak anioły przejmą Cię w sen i namalują go w historię dobrą. Tymczasem ja, Ciocia Zosia i Wuj Stach w sobotę wyruszymy do Mosznej, poszukać jeszcze więcej poezji, dobra, barw, emocji. Alęż te zapachy kwiatów są intensywne dobrem i pięknem. Nasz gatunek tylko tak powinien się zwracać do siebie. W ten sposób winniśmy dawać sobie myśli, słowa, przyjaźń , miłość i wszelkie bycie ze sobą, tak uważam i będę się tego wciąż uczył, a Ty przełamuj się opłatkiem z siebie...pisz do mnie.

Jonatan Fyrfl.