O muzyce!

Muzyka - bez niej nie da się żyć, czyż nie?! Na to pytanie niemal każdy z nas, niezależnie od gustów, odpowie tak samo. Budzimy się o poranku i pijemy poranną kawę przy ptasich balladach, których odgłos dobiega zza okna. W drodze na uczelnię, do pracy, gdziekolwiek.. chętnie towarzyszy nam radio, bądź jakiś bardziej nowoczesny odtwarzacz muzyki. Jadąc autobusem, nawet gdy nie mamy ochoty, słyszymy cichutkie dźwięki ulatujące się z głośników. Muzyka jest wszędzie wokół nas, wydobywa się z przyrody, bądź z różnorakich tworów ludzkiej myśli technicznej. Dzieciństwo przepełnione jest muzyką, wiek nastoletni również - wyobrażacie sobie imprezę bez muzyki? Sytuacja pozostaje niezmienna nawet w miarę upływu czasu, gdy przybywa nam lat, gdy pracujemy, podróżujemy, odpoczywamy - nawet podczas mszy słyszymy odbijający się echem dźwięk piszczałek, które organista łączy w przeróżne akordy, melodie. Rzadko jednak zastanawiamy się jaka powinna być ta muzyka? Nie mówię tu o gatunku, każdy ma własne gusta. Nie zastanawiamy się po co jest muzyka, jaka ma być? Czy "powinna zapalać płomień w sercu mężczyzny, i napełniać łzami oczy kobiety" - jak to zgrabnie ujął Ludwik Van Beethoven? Czy być może ma łagodzić i uszlachetniać obyczaje - jak to twierdził Arystoteles? Powinna uspokajać nasze umysły, ułatwiać wzlot myśli, czy być może jedynie przyjemną melodią, którą miło się słucha - zwykłą rozrywką, bez głębszego celu? Być może muzyka powinna być "scenografią uczuć" - jak to ujął L.Tołstoj? Pitagoras powiedział kiedyś, że muzyka budzi w sercu pragnienie dobrych czynów, a więc powinna wzmacniać uczucia patriotyczne, chęć pomocy poszkodowanym, czynienia dobra? Powinna nieść ze sobą opowieść, przesłanie, morał? Które z wyżej wymienionych? Pierwsze? Trzecie? Wszystkie, inne, czy może żadne?