O odległości między wierszami

I choć wiem jak nawinie to zabrzmi, chcę dziś opowiedzieć jak blisko można być na odległość, kiedy człowiek budzi się z cudzym uśmiechem na swojej własnej twarzy, kiedy zwykłe "dzień dobry" wypowiedziane jedynie w myślach, sprawia, że poranek staje się jaśniejszy, a kawa smakuje lepiej, choć obok nie ma wcale drugiej filiżanki. Jak można się cieszyć na widok swojego odbicia w lustrze, po założeniu tamtej sukienki albo czyjejś wyprasowanej koszuli w kolorze błękitnego nieba, która kogoś nam przypomina. Z jaką radością idzie się ulicą po spotkaniu z przypadkowym przechodniem, który miał jego oczy lub podobny uśmiech. Jak lekko się wbiega po schodach, kiedy na ścianie korytarza nasze oczy napotkały jeden jedyny wyraz nasuwający tyle dobrych skojarzeń.
Można być przyjacielem od czasu do czasu i wtedy trzeba się często widywać, gdyż to właśnie ten czas wyznacza ramy przyjaźni, a spotkania zasięg dusz. Ale można też zapaść komuś w pamięci serca, zapisać się w myślach na zawsze i wtedy czas nie ma żadnego znaczenia, bo odtąd zawsze możemy być blisko. Tych, których nosimy w sercu, można spotkać wszędzie i wszędzie ze sobą zabrać.

Dlatego wiem, że nie zdziwisz się, że cię noszę w zakładce z zasuszonej lawendy, która kwitnie najpiękniej niedaleko za twoim domem, albo że gdy mam ważny egzamin zakładam niebieską koszulę i wciąż używam tych samych perfum, które miałam na sobie, gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy. Podobnie jak wiem, że się nie dziwisz, kiedy znikam na dłużej niż zwykle, albo gdy milczę za długo o jedną pełnię księżyca. Nie pytasz mnie czy mi smutno, bo wiesz kiedy mi smutno, nie sprawdzasz czy pamiętam, bo wiesz, że nie umiałabym zapomnieć, nie każesz mi się wypłakać, bo wiesz ile kosztuje jedna łza, nie radzisz mi się wygadać, bo znasz mnie na tyle, by wiedzieć, że cierpię zawsze w milczeniu. I dlatego nie dzieli nas żadna czasoprzestrzeń i nie musimy dzielić tego samego kawałka podłogi, ani nawet tego samego skrawka wszechświata, żeby być obok, na odległość rozpiętości ramion, które zawsze pozostają otwarte. I właśnie ta świadomość sprawia, że nie ma znaczenia czy rozmawialiśmy ze sobą wczoraj, czy rok temu o tej samej porze, bo mamy przecież dla siebie zawsze tę samą odpowiedź na najważniejsze pytania.