50 wiosen Aurory
Francuska komedia obyczajowa, na którą we Francji poszło do kin tylko około pół miliona osób. Dziwi mnie to, bo chyba jest ich dwa razy tyle co nas Polaków, a film jest naprawdę śmieszny i znakomicie się na nim wybawiłem, a kobiety były w siódmym niebie sądząc po reakcji widowni.
Do Polski trafił pewnie jedynie do kin studyjnych i w ramach DKF, bo jednak jest to komedia mądra i inteligentna, a więc nie dla widza, który ogląda gwiezdne wojny. Porusza temat menopauzy i że kobiety nie umieją się odnaleźć w swoim życiu po pięćdziesiątce. Oprócz wielu śmiesznych dialogów jest w filmie dużo gorzkiej prawdy. Atutem filmu jest to, że bohaterkami są zwykłe codzienne Francuzki, a nie wypacykowane lalki z jakichś dziwnych odczłowieczonych warstw społecznych. Reżyserka i scenarzyści pokazują życie zwykłych normalnych Francuzek i Francuzów, którzy chcą być z kimś drugim w miłości, mieszkają w zwykłych ciasnych mieszkaniach, są bezrobotni lub pracują służąc. To, że ktoś jest lekarzem nic nie znaczy nadto, że ma kochać, mieć rodzinę i służyć reszcie społeczeństwa i oni tacy są, nie mówią ja 7 lat studiowałem więc jestem lepszy.
Film namawia kobiety do brania życia we własne ręce, ale bez szaleństw. Tu mamy mądry feminizm: miłość, mężczyzna, praca, dom, rodzina, dzieci, wreszcie przyjaciele. Normalność,a nie zbawianie świata za pomocą kolorów tęczy. We Francji nie można tego głosić oficjalnie, ale film kapitalnie ma zakamuflowane wartości chrześcijańskie. To ważne, bo wreszcie w artystach i twórcach tamtejszych budzi się sprzeciw wobec antywartości i antyreligii. Jeszcze nie mogą oficjalnie pokazać w filmach kościoła czy dobrego kapłana, ale myślę, że z każdą kolejną ofiarą półksiężyca odwaga i determinacja prawdy będzie w nich wzrastać.
Film jest stosunkowo krótki, a naprawdę zawiera wiele pozytywnych treści, bliskich nam Polakom i z kina wychodzi się uśmiechniętym, wyluzowanym oraz głośno mówi się śmieszne dialogi i opowiada o zabawnych sytuacjach życiowych.
Aha, film pokazuje też starość, która jest wesoła, aktywna ,nowoczesna i nie zdewocona, a po prostu bawi się życiem do ostatniego tchu.
reżyseria:
Blandine Lenoir
scenariusz:
Jean-Luc GagetBlandine Lenoir
gatunek:
Komedia
produkcja:
Francja
premiera: 22 września 2017 (Polska) 26 kwietnia 2017 (świat)
Autor