Menu
Gildia Pióra na Patronite

50 wiosen Aurory

fyrfle

fyrfle

Francuska komedia obyczajowa, na którą we Francji poszło do kin tylko około pół miliona osób. Dziwi mnie to, bo chyba jest ich dwa razy tyle co nas Polaków, a film jest naprawdę śmieszny i znakomicie się na nim wybawiłem, a kobiety były w siódmym niebie sądząc po reakcji widowni.

Do Polski trafił pewnie jedynie do kin studyjnych i w ramach DKF, bo jednak jest to komedia mądra i inteligentna, a więc nie dla widza, który ogląda gwiezdne wojny. Porusza temat menopauzy i że kobiety nie umieją się odnaleźć w swoim życiu po pięćdziesiątce. Oprócz wielu śmiesznych dialogów jest w filmie dużo gorzkiej prawdy. Atutem filmu jest to, że bohaterkami są zwykłe codzienne Francuzki, a nie wypacykowane lalki z jakichś dziwnych odczłowieczonych warstw społecznych. Reżyserka i scenarzyści pokazują życie zwykłych normalnych Francuzek i Francuzów, którzy chcą być z kimś drugim w miłości, mieszkają w zwykłych ciasnych mieszkaniach, są bezrobotni lub pracują służąc. To, że ktoś jest lekarzem nic nie znaczy nadto, że ma kochać, mieć rodzinę i służyć reszcie społeczeństwa i oni tacy są, nie mówią ja 7 lat studiowałem więc jestem lepszy.

Film namawia kobiety do brania życia we własne ręce, ale bez szaleństw. Tu mamy mądry feminizm: miłość, mężczyzna, praca, dom, rodzina, dzieci, wreszcie przyjaciele. Normalność,a nie zbawianie świata za pomocą kolorów tęczy. We Francji nie można tego głosić oficjalnie, ale film kapitalnie ma zakamuflowane wartości chrześcijańskie. To ważne, bo wreszcie w artystach i twórcach tamtejszych budzi się sprzeciw wobec antywartości i antyreligii. Jeszcze nie mogą oficjalnie pokazać w filmach kościoła czy dobrego kapłana, ale myślę, że z każdą kolejną ofiarą półksiężyca odwaga i determinacja prawdy będzie w nich wzrastać.

Film jest stosunkowo krótki, a naprawdę zawiera wiele pozytywnych treści, bliskich nam Polakom i z kina wychodzi się uśmiechniętym, wyluzowanym oraz głośno mówi się śmieszne dialogi i opowiada o zabawnych sytuacjach życiowych.

Aha, film pokazuje też starość, która jest wesoła, aktywna ,nowoczesna i nie zdewocona, a po prostu bawi się życiem do ostatniego tchu.

reżyseria:

Blandine Lenoir

scenariusz:

Jean-Luc GagetBlandine Lenoir
gatunek:

Komedia

produkcja:

Francja

premiera: 22 września 2017 (Polska) 26 kwietnia 2017 (świat)

297 589 wyświetleń
4773 teksty
34 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!