Czekam na swoją kolej.

Wędrując w ciemnym lesie rozczarowań,
Szukam Twoich oczu, bliskich do granic.
I błądzę co dzień, gdyż uciekają jak cień, gdy tylko w pogoń ruszę.
Zostawiłeś po sobie pustkę i suszę.
Więdną już kwiaty serca mojej pustyni.
Tylko Twoje ciepło może je ożywić,
Lecz ono nie nadejdzie.
Wyrok zapadł.
Lecz nie można się poddać, bo coś rwie do przodu.
Czekam na ukojenie, powtarzam wciąż Bogu.
Coś widzę, już milknę..
Ah, odkupiłeś morze..