Szafa

Stoję przed Twoją szafą, w szafie Twoje ubrania.
Zapach ubrań, ich widok całkiem mnie oszałamia.
Tulę się do Twych spódnic, do bluzeczek, sukienek.
Pachną piękniej niż kwiaty i perfumy panienek.
Są to tylko fetysze, nie ma prawdy w nich, życia.
Choć cudowne namiastki, nie ma w nich Twego bycia.
Ale dzięki Ci Miła, że ubrania te wiszą,
Że ich z sobą nie wzięłaś, że me zmysły kołyszą.
Chyba to jest żałosne, kiedy Pan podstarzały,
Płacze w szafę wtulony, bo mu Panią zabrały,
Jego niedopatrzenia i jej niechęć do niego
I coś jeszcze co rodzi ból pytania – Dlaczego?
A tu tylko są ciuszki tylko to tu zostało.
Wszystko jest tu co trzeba, tylko gdzie jest Jej Ciało.