przeszywa mnie złość
gdy mnie rozrywasz
drobnostkami w twoim uśmiechu

coraz częściej wykuwasz wzrokiem
pożądanie ze skamieliny

boisz się nas bardziej niż siebie
więc zamarznięta stoisz
gdy wędruję w ukwiale świątyni

z pośród wszystkich miejsc wolno mi
szukać na tobie tego najbardziej kwitnącego
wrażliwego na dotyk

po to by cię przysypać jego bukietem
gdy uciekasz wzrokiem
przed potrzebą wzmożonych oddechów

czuję jak przełykasz śline
upajam się ekspresją

nawet gdy nie jest po wszystkim
nie potrafisz się gniewać
bo jestem twoim przyzwoleniem

więc powracam z zadość uczynieniem
za nietakt i podartą sukienkę