Usiądę kiedyś na trawie

Usiądę kiedyś na trawie i pozwolę by czas płynął leniwie, przepuszczajać myśli przez palce. I jeden raz, nigdzie śpieszyć się nie będę. Pozwolę chmurą leniwie płynąć po moim niebie. Bez poganiania i pośpiechu. Pozwolę sobie nie myśleć, co dziś jeszcze trzeba zrobić. Czy rzeczywiście trzeba?
Usiądę kiedyś na trawie i wsłuchiwać się będę w szum wiatru, śpiew słowika, serenady wiosennych pszczół. Zapomnę na chwilę, że gdzieś tam płynie życie.
Zasnę na tej łące a wiatr łaskotał będzie moje włosy i słońce grzało dwa policzki...
I śnić będę najpiękniejsze sny. Jak ten świat.