W rytmie jak oto
Szuram jak ona, zagubiona w szelestach, gdy wiatr wyczesuje czerwień i złoto. Tak sobie i lekko tak.
Szuram i oczy wypatruję, jak zawsze przy starym klonie z umówioną wizytą u rudej. Tak jakby, to tak.
Trochę niby nie chce i śmiga w strugach światła. Staje słupka, patrząc przed siebie, choć jestem tu. Jak to tak?
Że wspina się po mnie, jak po nagim konarze z wielką odwagą wciąż większą od mojej. Tak oto jak. Stoję.
Autor
29 October 2015, 22:28
szuram jak ona
zagubiona w szelestach
gdy wiatr wyczesuje czerwień i złoto
tak sobie i oto takszuram
i oczy wypatruję
jak zawsze przy starym klonie
z umówioną wizytą u rudej
tak oto jaktrochę niby nie chce
i w strugach światła śmiga
staje słupka patrząc przed siebie
choć tu jestem
jak to także wspina się po mnie
jak po nagim konarze z wielką odwagą
wciąż większą od mojej
tak oto jak
stoję...Proszę i dziękuję :)
27 October 2015, 18:19
Jakże poetycko zagadkowe podejście do tematu. Entery wstawić i do działu poezji odesłać.
Pozdrawiam serdecznie