18.11.12 r.
Jeśli mówię "cisza", doprawdy większość Was myśli o tym tykaniu zegara, dźwięku czyjegoś oddechu. Ale to chyba nie o to chodzi. To ten brak dźwięku, kiedy prosisz tylko o to, żeby obok kogoś usłyszeć. Mówisz "witaj", "cześć", "dzień dobry". Lub piszesz, bo szkoda nadwyrężać odwagę. W duchu modlisz się, aby ktoś odpowiedział tym samym.
Kochani.
Jest noc, gdzie każdy dźwięk przytłaczany jest barwą, ruchem. Usłyszałeś to? Och, ja też. I proszę, nie mów już więcej "podoba mi się ktoś inny", wyciągając dłoń po jego zapalniczkę, wyciągając dłoń po jego dotyk. Obija się o uszy każde "on ma inny typ". Widzisz, ja wiem. Wiem i dlatego ślęczę nad łóżkiem, klawiaturą i colą, aby wydobyć każdą nadzieję.
Spójrz za okno. Może dlatego nic nie słyszysz? Teraz odwróć się. Już się rozejrzałeś? Kiedyś staniesz w którymś z tych miejsc z myślą "kocham go, kocham ją". Czy już miałeś tę szansę? Widzisz, a ja...
Uśmiechnęłam się.
Jak wiele razy powiem jeszcze, że tak nie wolno? Och, tak nie wolno, człowieku, tak nie wolno szybko poczuwać się do przywiązania, do bezpieczeństwa. To doprawdy zabawne, bo za tydzień znów się nabiorę.
Widzisz, ludzie zapełniają każdą pustą przestrzeń w sobie dotykiem innych osób. Znów wylądujemy blisko siebie, abym miała szansę po raz setny odkryć, że Bóg obdarza jednych elementami innej jednostki, resztę natomiast już tylko elementami.
Z nadzieją, że jednak się mylę...
Autor
