Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ale serce to teraz zamarło, nie płyną już z niego żadne zachwyty; oczy moje są suche, a myśli moje, nie obmywane już orzeźwiającymi łzami (...) Cierpię wiele, bo straciłem to, co myło życia mego jedyną rozkoszą, świętą, ożywczą siłą, którą zawsze tworzyłem wokoło siebie.

78 931 wyświetleń
184 teksty
32 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!