Jest taka strefa, której człowiek strzeże jak oka w głowie, bo przecież każdy ma prawo do intymności. Nasze intymne, prywatne sprawy chowamy gdzieś głęboko, by nikt ich nie odkrył. Boimy się, że gorzka, bolesna prawda, tak usilnie ukrywana, ujrzy światło dnia.
Gdy ktoś pogwałci naszą intymność, jesteśmy zdolni do wszystkiego. Stajemy się nieobliczalni i za wszelką cenę chcemy bronić tego, co nasze. Bo przecież to, co jest ściśle związane z nami i naszymi najbliższymi nie może być dostępne dla osób postronnych, obcych. Bo czy Ty, czytelniku, nie zdenerwowałbyś się, gdyby ktoś czytał twoje listy lub rozpowiadał na lewo i prawo o twoich prywatnych sprawach? Na pewno tak, bo przecież nie powierzasz swoich sekretów byle komu, prawda?
A nasze intymne wyznania, chociażby uczuć czy zmartwień, zapiski w pamiętniku? Żadna młoda dziewczyna nie chciałaby, by jej matka poznała sekrety swojej córki, czytając jej pamiętnik. Nawet, gdyby zrobiła to w słusznej sprawie. A co, gdyby dowiedziała się, że ma chłopaka lub o kłótni z przyjaciółką?
Intymność odgrywa więc ważną rolę w naszym życiu. Jest strażniczką naszych najgłębiej skrywanych grzeszków. Jest naszą powierniczką…
Szanujmy ją – swoją, czy też cudzą.
