Tak naprawdę nigdy nie dowiedziałam się, co stało się przyczyną mojego zaślepienia. Może to twoja urocza troska przyciągała mnie do Ciebie, może twój niewymowny sposób komunikowania się, może twoja niespotykana prostolinijność, jak na dwudziestoletniego mieszkańca południowych Włoch przystało. Nie sądzę, bym kiedykolwiek potrafiła zapomnieć. Ale pierwszorzędnym pytaniem jest, dlaczego miałabym nie zapomnieć, no bo kim ty do cholery dla mnie jesteś. Moje nastoletnie, spokojne życie tak brutalnie zakłócone przez nie-wiadomo-co-wyobrażającego-sobie-Gaetano. Myślisz, że to jest okej? Jeżeli odpowiedziałeś tak, odpowiem ci, że wręcz przeciwnie. To bardzo nie jest w porządku. Całymi dniami potrafię czekać na twoje głupie ‘Hey, little’ czy ‘Kiss you, my love’. Czy potrafisz sobie wyobrazić jak bardzo jestem szczęśliwa wiedząc, że jestem powodem twojego uśmiechu? A nawet jak bardzo potrafię być zazdrosna gdy wiem, że ktoś jest w stanie uszczęśliwiać cię bardziej? Nie umiem odepchnąć od siebie moich jakże chciwych i pasjonujących myśli, wyobrażeń z Tobą w roli głównej. Tak szaleńczo zdesperowana, rozmawiając z tobą, a ty nie potrafisz wyczuć mojego lęku, mojej obawy, że kiedyś cię stracę, chociaż tak naprawdę nigdy Cię nie miałam. Czasami nawet próbuję się od ciebie oddalić, lecz nie dla mojej korzyści, tylko po to, by nie móc cię więcej skrzywdzić. Czasami nawet żałuję. Żałuję, że spotkałam Cię na swojej drodze, że los postanowił przywieść nas do siebie. Żałuję, bo co jeśli nigdy nie będę cię w stanie zapomnieć, jeśli łzy zaczną płynąć z twojego powodu, jeśli nigdy nie będzie mi dane poczuć twoich rąk, gorącego oddechu tuż przy mojej skórze. Ale jak mogę żałować czegoś, co sprawia, że uśmiecham się każdego dnia? Co daje mi nadzieję i siły do wytrwania. ..
Ale jak to jest, Gaetano? Możemy mieć tylko nadzieję. Nadzieję, na lepsze jutro i na sposobność, bo przecież nie mogę rzucić tego wszystkiego, wyjechać tylko po to, by cię zobaczyć, usłyszeć. Ah, właściwie, dlaczego nie? Co mnie tu trzyma?
Co ja robię ze swoim życiem. Zagłębiam się w ten wielki żart mocniej i mocniej każdego dnia. Im bardziej staram się odciąć, tym prędzej i z większym uczuciem wracam do Ciebie. To jest bardzo trudne, wiesz? Nie jestem pewna, czy ktoś jest w stanie czuć tak dużo, jak ja czuję, gdy mam cię w swoim myślach.
Może
Może to jeszcze nie czas.