"Boję się ciszy wtedy się własne serce słyszy" to wers z wiersza dedykowanego mi przez Przyjaciela, wspaniałego, wybitnie zdolnego polonistę.....Niestety zginął tragicznie..
Użyłam 'tego ' w mojej opinii kilka miesięcy wstecz, jako własnej, bo 'właścicielką ' wiersza się czuję. Dzisiaj czytam parafrazę , [ nie Twój tekst,] ,wyżej... niżej nie pamiętam....
Parafraza- swobodna przeróbka...niby naśladownictwo jest największm komplementem, ale brz przesady.........

cisza inspiruje,
ciszą się człowiek delektuje,
cisza uspokaja,
ale pamiętaj:
smutku nią nie upajaj...

pozdrawiam. :)

... i okrywa najcięższe uczucia...

bywa

Znów ktoś ma lepszą ode mnie.

nie wiem...
to intuicja

Ależ ja jestem dla Ciebie parszywy, co?
Skąd wiesz, czy nie mam paru asów w rękawie?

nie ja proszę się o krzywdę
lecz ty o możliwość skrzywdzenia
pewnie to lubisz co?

skończyły ci się argumenty ‘słowne’
odezwał się neandertalczyk
he

Jak widzę twoje słowa, to już nie jest skręcanie. To katorga.
Ależ ty się prosisz o krzywdę psychiczną i fizyczną, człowieku.

a młodego aż skręca